De eerste dagen in Kathmandu

Eindelijk, eindelijk is het zover, het begin van een verre reis, van een groot avontuur. Na gedoe rondom de uitvlucht in Nepal, wat resulteerde in lichte stres, frustratie en uiteindelijk een vliegticket naar Bangkok, op naar het deel dat ze 'afscheid nemen' noemen.
Zo lief dat ze waren; papa, mama, Doreen, Rogier, Ees, Roos, Den, Her en Lans zelfs Rossi kwam nog even zwaaien.
Nog 3 kwartier om te boarden, 30 minuten in de rij gestaan bij de douane, dus nog 15 minuten over om naar Gate G7 te rennen. Net op tijd! Ik zit nog maar net of het vliegtuig komt al in beweging.
Op naar de eerste stop : Doha - Qatar.
De vliegreis ging voorspoedig. In het vliegtuig hebben ze de film Everest, na deze gekeken te hebben heb ik maar besloten dat ik de Mount Everest niet ga beklimmen, wel heb ik alvast een mooie impressie gekregen van het land. Na zes en een half uur vliegen landden we eindelijk in Doha. Een ongelooflijke luxe kwam me tegemoet. Onderweg naar het hotel, genaamd retaj al rayyan, reden we langs efteling/ fata morgana achtige taferelen, een enorm meer met prachtig verlichte boten en restaurants en uiteindelijk torenhoge gebouwen waarvan een van die gebouwen het hotel retaj was. Hoe luxe het hier was is vast terug te zien op de site aangezien ze een prijs voor meest luxe hotel gewonnen hadden. Na twee uurtjes slapen was het weer tijd om terug te gaan naar het vliegveld, op naar kathmandu. De vlucht ging voorspoedig van de 5:25 uur vliegen heb ik ongeveer 5 uur geslapen een andere 25 minuten genoten van het prachtig uitzicht op de toppen van de Himalaya die boven de wolken uit staken. Eenmaal geland verzamelde ik mijn spullen en ging ik op zoek naar de taxi chauffeur die me buiten al op stond te wachten. Een klein kwartiertje later kwam ik aan bij het gastgezin in Pepsi Cola waar ik 4 nachten zal blijven slapen. Wat een lieve mensen; mama Roepa is de gastvrouw en samen met haar man, dochter en zoontje (14 - 10) en schoonmoeder woont ze in het huis en zorgt ze voor alle vrijwilligers die steeds over de vloer komen. Momenteel zitten er 5 chinezen en 2 nederlanders (incl. mezelf) in het huis. De eerste 3 dagen worden gebruikt om kennis te maken met organisatie en de stad Kathmandu. Iedere dag begint met een 2 uur durende taalcursus Nepali. Omdat de kinderen in Okhaldunga bijna geen Engels spreken zal ik goed mijn best moeten doen om de nepaleese taal snel te leren. Het is een leuke maar wel moeilijke taal om te leren met alle gekke tongvallen en zinsconstructies, maar nu na drie dagen kan ik de basis spreken en verstaan. Na de taaltraining was er tijd voor sightseeing. Manita, mijn taalcoach en tevens gids bracht me ieder dag naar een andere plek in de buurt van kathmandu. Zo zijn we naar patan, the city of fine art, en thamel, een deel in kathmandu, geweest en heb ik een weeshuis en een school bezocht. Manita is net zo oud als ik dus het grootste deel van de tijd was het vooral heel gezellig ipv educatief.
Nu alweer de laatste dag in Kathmandu, Morgen vertrek ik om 6:15 met een jeep richting Okhaldunga. Zondag Zal ik dan meteen beginnen met lesgeven. Omdat de kinderen nauwelijks Engels spreken zal ik me voornamelijk focussen op het leren van de Engelse taal, verder staan ze voor alles open dus ik ben benieuwd wat ik uiteindelijk allemaal kan gaan doen. Er is momenteel al een ander meisje wat daar vrijwilligerswerk doet en ze komt toevallig ook uit Nederland dus dat is wel fijn, kunnen we lekker beppen.
Nou, ik denk dat dit verhaal ondertussen wel lang genoeg is geworden. Maar dat mag ook, want voorlopig kan ik niks meer posten omdat ik geen internet is in Okhaldunga.
Tot over 3 weken!
Namaste