Vakantie!

Wauw, wat is Pokhara en fijne plek om te zijn, zeker na 10 dagen van inspanning. Er is hier niks wat moet en alles kan. Als ik terug denk aan afgelopen dagen heb ik het gevoel dat ik niks, maar toch ook weer alles heb gedaan. Kuieren over de drukke boulevard van lakesite en langs de oevers van Phewa Tal, verdwalen in old pokhara, spelen met de kinderen op straat, heerlijk uit eten, genieten van life muziek met een biertje en nieuwe vrienden, achterop de motor gewoon rondrijden zonder bestemming, kijken naar de arenden die hun avondmaal verzamelen, in een bootje in het midden van het meer de zonsondergang aanschouwen, vliegen door de lucht aan een kite, holi vieren, een interview geven op de nepalese radio, van alles genieten. Ja als ik er zo over nadenk heb ik toch een drukke vakantie. Maar uiteindelijk vooral gechilled en veel leuke nieuwe mensen ontmoet. Ik ben bevriend geraakt met een nepalese jongen, (geen zorgen pap en mam, ik ben niet hopeloos verliefd en van plan om voor altijd in nepal te blijven :), wat super handig is voor de goede feestjes, voor het bezoeken van plekken die ik nooit zelf zou hebben gevonden en voor het ontmoeten van mensen met bizarre verhalen. Lhakpa Sherpa bijvoorbeeld, hij beklom de mount Everest en daarna vloog hij terug naar beneden met glyder. Tijdens Holi, het kleurenfeest, zijn we naar crazy circle geweest, een plek waar de locals heen gaan om te genieten van life muziek, een biertje en om heel veel kleurenpoeder op iedereen te smeren. We hebben ook een klein dorpje in de bergen bezocht, waar ze bezig waren een geit te slachten, dat was wel even anders dan bij slagerij Jansen. Als toetje mochten we het beestje gelijk opeten, niet gewoon een stukje vlees maar de lever, darmen, maag en hersenen waren mee gekookt en om eerlijk te zijn was het best goed te eten. De vakantie duurde niet lang genoeg, maar het bus ticket was al geboekt dus daar ging ik weer, terug naar Kathmandu. Ik moet zeggen, hier is het ook zeker niet onaangenaam, maar die verhalen zullen volgen in de volgende blog.
Pheri Bhetaūlah,
Namaste