What to do, Kathmandu?

Time flies. Een beetje een late update van mijn tijd in kathmandu, maar die kan ik jullie niet ontnemen. Toen ik net geland was voelde ik me er niet echt thuis, te veel vervuiling, te veel mensen, te veel verkeer. Maar in de laatste week heb ik mijn mening bijgesteld, wat een prachtige stad! En de valley is zelfs nog mooier. Vanaf de homestay heb ik samen met Hannah een tweedaagse wandeltocht gemaakt van Nagarkot naar Dulikhel en de volgende dag via namobuddha naar Panauti. Een tocht door een prachtig heuvellandschap met af en toe een klein dorpje. Tijdens de tocht zijn we maar liefst 2 andere toeristen tegen gekomen, wat een rust. De mensen waren allemaal zo vriendelijk, toen het in namobuddha begon te stormen mochten we bij mensen schuilen en een truck die voorbij reed nodigde ons uit om mee te liften. Dat was top, want het laatste stuk door de regen lopen op gladde schoenen en zonder regenjas was geen goed idee geweest. De volgende dag was het tijd om een bezoek te brengen aan Bhaktapur, éen van de drie kingcitys. Veel gebouwen zijn verwoest of aangetast door de aardbeving, dat is bizar, indrukwekkend en angstaanjagend tegelijk om te zien. De gebouwen die nog staan, wat overigens het grootste gedeelte is, zijn nog steeds prachtig. We zijn uren verdwaald in de kleine straatjes, niet omdat we de weg niet wisten, maar omdat dat de beste manier is om de stad echt te zien. Hetzelfde voor de oude stad van Kathmandu, het oude paleis was indrukwekkend met daaromheen ruim 20 tempels, maar het beste was om te verdwalen in de kleine straatjes. Met mn gebrekkige Nepali kon ik me toch prima verstaanbaar maken zodat we uiteindelijk de weg weer terug vonden en in ieder geval leverde het een glimlach van de Nepalezen op. In Boudhha ben ik naar de grootste stupa van Azie geweest, een bedevaartsplaats voor boeddhisten waar het dan ook erg druk was. Een eindje uit de buurt van alle drukte vond ik een klein klooster. De monniken waren bezig met het "namiddag-ritueel", dat houdt in dat ze bidden en offers brengen, wat gepaard gaat met een gong, grote trommels en trompetten en de monotone, zangerige klanken die de monniken maken tijdens de gebeden. Ik mocht hier bij zijn en kreeg zelfs als gast zijnde een kop thee, wat overigens de vieste thee was die ik ooit heb gedronken.. (thee met meel, boter en zout), maar ik ben in ieder geval weer een ervaring rijker. Daarna te voet naar pashupatinath voor het avondgebed en een open air crematie. Ik weet nog steeds niet wat ik daar van vond. Duizende mensen die klapte, zongen en dansten opgezweept door degene die het gebed voorging, terwijl anderen rouwden om hun dierbare. Rare rillingen die de rest van de avond bleven.
De avonden in Kathmandu zijn ook noemenswaardig. In Thamel, "de toeristenstraat van kathmandu" waar ik verbleef, was iedere avond wel wat te doen. Van club Purple Haze waar honderden mensen los gingen tijdens een rockconcert, tot uit eten met rustig gitaargepingel op de achtergrond, overal was muziek.
De tijd in Nepal zit er nu helaas op. Het was prachtig, spannend, indrukwekkend, confronterend, ik mis het nu al, maar wat ben ik een gelukkig mens dat ik hier heb mogen zijn.
Pheri Bhetaūlah,
Namaste