Thailand and the big reunion

5 april; het vliegtuig staat al op me te wachten, want het is tijd om te gaan. Ik laat Nepal met een zwaar hart achter om te beginnen aan een nieuw avontuur in een nieuw land. Thailand is mijn volgende bestemming. Allemachtig wat is het hier warm. Om 7 uur s ochtends stapte ik bezakt en bepakt uit het vliegveld en botste tegen een goede 35 graden op, dat is nog eens lekker wakker worden.. Op naar het treinstation om een treinkaartje richting Chiang Mai te kopen. Lekker met de nachttrein dacht ik, een heerlijk bedje in de tweede klas met airconditioning dacht ik, viel dat even tegen. Alleen kaartjes voor de derde klas waren nog beschikbaar, geen zacht bedje voor mij maar een hard bankje dat gelukkig groen was zodat je niet meteen zag hoe smerig het was, de blower (ipv airco) die ze me beloofd hadden deed het niet en het raampje ging niet open en wat ze ook niet verteld hadden was dat de rit inclusief gratis kakkerlakken was. Gelukkig duurde de rit maar 14 uur.. Gekookt en viezig kwam ik om 12 uur smiddags aan in Chiang Mai, snel op zoek naar een hostel met een douche. Dat was gelukkig snel gevonden. De barre rit was al snel vergeten want Chiang Mai is top. Na de eerste dag rond gelopen te hebben merkte ik dat de benenwagen niet het meest handige vervoersmiddel is dus huurde ik een scootertje. Voor vijf euro per dag een beetje rond scheuren is geen geld. Iedere dag koos ik een andere bestemmig en daarna lekker rijden totdat ik weer wat moois zag om te bewonderen. Een zoektocht naar mooie tempels is trouwens niet nodig hier, op iedere hoek van de straat staat er een, de ene nog groter, mooier en gouder dan de andere. Wat heb je dan allemaal bezocht Eline? Nou ik zal het even op een rijtje zetten voor jullie. Wat Dokaueng, Wat Chedi Luang, Wat Doi Suthep, Wat Phra Singh, (Wat betekend tempel), Wiang Kum Kan, de Mae Sa Watervallen, the chiang mai grand canyon, de Thai Kitchen Cookery Class, en ik ben vast nog een hoop vergeten. De kookcursus was echt een top idee, nu kan ik voor jullie allemaal verse curries en springrolls maken als ik weer terug ben. Op de laatste dag in chiang mai begon Songkran, ofwel Thai new year, wat eigenlijk niks anders is dan een 3-dagen durend watergevecht. Iedereen op straat was bewapend met waterpistolen of emmers water. Binnen één minuut was ik helemaal doorweekt, maar dat is zeker geen straf met 40 graden. Het was een groot gekkenhuis maar wat heb ik ervan genoten.
De nachttrein terug naar bangkok had ik gelukkig op tijd geboekt, geen vieze harde stoelen, maar een schoon bedje, prima reis.
In de ochtend en middag ging ik met wat mensen uit het hostel bewapend met waterpistolen de stad in, om vervolgens zeiknat in de taxi te stappen om Evi op te halen van het vliegveld! Zo fijn om haar weer te zien. Ik moet toegeven dat het niet altijd even makkelijk is om 'alleen' te zijn op reis. Nu ben ik de afgelopen maanden nauwelijks in mn eentje geweest, maar het toch wel super als thuis me dan op komt zoeken aan de andere kant van de wereld! De eerste dagen hebben we doorgebracht in Bangkok. Zo groot en druk, vol met mensen die je op proberen te lichten en je schorpioenen proberen aan te smeren en chinezen met parasolletjes die in je ogen prikken. Hitte, zweet, zo veel te zien en te doen dat je eigenlijk niet weet waar te beginnen. Nee het is niet mijn favoriete stad maar voor een paar dagen is het goed te doen. Toen door naar Koh Tao met Hua Hin als tussenstop. Strand, ja dat is wel mijn ding. We hadden weer een scooter gehuurd en dat was super chil totdat ik besloot door rood licht te rijden. Mochten we gelijk kennis maken met de corrupte politie. Eerst moesten we de beste man volgen, over het voetpad nota bene, naar een klein hokje met 4 starende vervelende mede politiemannen. 800 bath zou het grapje gaan kosten 400 voor het stoplicht, 400 voor niet in het bezit zijn van een 'internationaal' rijbewijs. Ik wilde gewoon betalen en wegwezen want de situatie was mega ongemakkelijk, maar dat kon niet om onverklaarbare redenen. Na tien minuten kwam de man die ons had aangehouden eindelijk terug van ik weet niet waar en stelde me de opmerkelijke vraag "hoeveel ik wilde betalen?" Je kan dus blijkbaar afdingen op een boete. Uiteindelijk heb ik de helft geboden en konden we voor 400 bath weer vrijuit over straat. Of de beste man nog kon helpen bij het oversteken? Nee meneer agent want het licht staat op rood!! We hebben de scooter maar gelijk terug gebracht om even te ontspannen op het strand. Op naar Koh Tao voor nog meer zee en strand. Zo mooi is het eiland, alles wat het internet verteld en laat zien op de foto's is waar. Blauwe zee, witte stranden, kleurrijke bootjes, rotsen die vanuit het niets op rijzen, palmbomen, de restaurants, resorts etc die zo zijn gebouwd dat ze het strand alleen nog maar mooier maken en de stralende zon die het geheel afmaakt. Het grootste deel van de dag waren we dan ook op het strand te vinden, beetje liggen, beetje zwemmen, stukje wandelen, beetje eten, weer een beetje zwemmen, wat een leven. Maar we konden natuurlijk niet alleen maar liggen de hele dag, er moest ook gefeest worden. Het was volle maan dus de full moon party was aan. Met de ferry gingen we naar koh phangan, waar een strand compleet was omgetoverd tot festivalterrein. Het had wel wat weg van de kermis, overal flitsende letverlichting, en knetter gekke mensen. Het was een van de most crazy things I've ever seen. Helaas konden we net niet genieten van de zonsopkomst want we moesten de eerste ferry terug naar koh tao halen. De volgende dag waren we weer helemaal uitgerust van een avondje dansen en weinig slaap en hebben we de hele dag gesnorkeld. Wauw wat is alles mooi onder water. Zoveel vissen in alle kleuren van de regenboog, koraal in alle kleuren en vormen en we hebben zelfs rifhaaien gezien! Het enige nadeel was dat we niet goed genoeg in hadden gesmeerd dus aan het einde van de dag was onze achterkant compleet verbrand. Onze pijnlijke billen, kuiten en rug mochten de pret niet drukken, want het snorkelen is en blijft in mijn herinnering als een van de meest fantastische en prachtige dingen van het eiland. De dag hebben we afgesloten op het strand, met een cocktail in de hand, terwijl mega gespierde thaise mannen een vuurshow opvoerden. Het kon natuurlijk ook alleen ons gebeuren, uit alle mensen die er zaten werden we uitgekozen om samen met drie andere meiden deel de nemen aan de show, wat eigenlijk niets anders inhield dan dat we stil moesten staan terwijl de mannen een soort brandende jojos om onze oren zwaaien en uiteindelijk mochten we zelf de toutjes in handen nemen. Achteraf was het super cool maar op dat moment brak het angst zweet me uit, of misschien was dat gewoon omdat het 40 graden was en het vuur het alleen maar warmer maakte. Anyways het was weer een ding om van de bucketlist te strepen. Toen kwam het afscheid snel in zicht, met de nachttrein gingen we terug naar Bangkok, waar we nog een dagje samen hadden. Shit ik haat afscheid. Na honderd knuffels was het toch echt het moment daar om dag te zeggen. Eef ging terug naar Nederland en ik ging op zoek naar het hotel waar papa en mama zouden arriveren. Toen ik aan kwam waren ze er zelfs al! Het klopt helemaal, home is where the heart is, en wat heb ik een fijne tijd gehad de 8 dagen met thuis. Omdat we maar 8 dagen samen hadden voor dat pap en mam weer naar huis moesten hadden ze vanaf thuis alvast de hele tour geboekt. Super lekker om even een paar dagen niet na te denken over wat te doen maar gewoon in de auto te stappen en wel te zien waar we weer zouden stoppen. Natuurlijk was het programma helemaal vol gepland want de ouders wilden zo veel mogelijk doen en zien in de korte tijd, wat een redelijke uitdaging was met 35-40 graden Celsius. Maar het viel me alles mee. De activiteiten waren allemaal super leuk en in de namiddag en avond was er genoeg tijd voor een duik in het Zwembad!!, een biertje en om lekker te kletsen.De eerste dag hebben we op de fiets bangkok verkent met de Co van Kessel tour. Dan merk je opeens hoe veel Nederlanders er op vakantie zijn in Thailand. De tour was echt fantastisch, die kan ik iedereen aanraden. Via kleine weggetjes kom je op plekken die je zelf nooit zou hebben gevonden, de gidsen waren hilarisch, door de schaduw en de wind was de temperatuur prima te handelen en het eten was super lekker. Al met al een top dag! De volgende dag moesten we vroeg (5uur) uit de veren om te vertrekken richting river kwai en hellfire pass. Maar eerst een stop bij de Erawan watervallen, waar we mochten zwemmen tussen de vissen die aan alle kanten van mn lichaam aan het knabbelen waren. Nooit meer docter fish voor mij! Hellfire pass was indrukwekkend, zo veel mensen zijn omgekomen tijdens de bouw van het spoor, gruwelijk om de fotos te zien en de verhalen te lezen. Een oorlog kan mensen in monsters laten veranderen.
River kwai was daarentegen mooi en peacefull. We sliepen in drijvende huizen, hebben gezwommen in de rivier en we mochten genieten van een stukje traditioneel Thais vakmanschap op het gebied van muziek en dans. Ik denk echter dat onze westerse oren hier niet voor gemaakt zijn want er was niet echt melodie of ritme terug te vinden in de 'muziek', maar wel weer gelachen. Op naar Ayuthaya. Onderweg kwamen we langs een spoormarkt, wat letterlijk een markt op het spoor is. Op het moment dat de trein arriveerde klapte iedereen zn tentjes in, deden ze een stap naar achtere en wachten tot de trein voorbij was om alles daarna weer zo snel mogelijk uit te stallen. In Ayuthaya hebben we de oude tempels en ruïnes bekeken en zijn we savonds met de tuk tuk langs de verlichte tempels gereden, prachtig. De volgende stop was khao yai national park. Tegen zonsondergang kwamen hier miljoenen vleermuizen uit hun grot op zoek naar hun avondmaal. Overal waar je keek waren zwermen zwarte stipjes in de lucht en hoorde je het 'gezoem' van de vleugels. Ondertussen waren de roofvogels druk bezig om een van die fladderende hapjes uit de lucht te plukken. Een schitterend stukje echte natuur. De volgende dag het natuurpark in om olifanten te spotten. Die hebben we helaas niet gezien, maar het is dan ook geen dierentuin. Wel een paar hornbills en apen en immens grote bomen. Toen was de tijd alweer op. Zo veel gedaan in 8 dagen maar toch voelde het zo kort. Weer een afscheid, maar gelukkig niet voor lang. Ik heb nog ruim een maand om Vietnam te verkennen en om eerlijk te zijn, daar heb ik heel veel zin in!! Het spijt me dat ik jullie niet eerder een update heb kunnen geven, daarom heb ik deze gewoon extra lang gemaakt ;)
Lā kôn kaa,
See you soon kaaaaaa